Rozdział dziesiąty.

Agroturystyka u pani Zofii | godzina 2.15

Z jej gardła wydobył się cichy jęk, kiedy przygryzłem skórę na jej szyi. Robiłem tak kilkakrotnie, a ona za każdym razem odwdzięczała mi się tym samym. Nakręcało mnie to jeszcze bardziej i nie potrafiłem już zapanować nad tym co robię. Wszystko robione było spontanicznie, ale nie przekraczałem granic nachalności. Moja dłoń sunęła w górę po jej udzie, a zatrzymała się w okolicach majtek, o które zupełnie przypadkowo zahaczyłem. Pocałunki ponownie przeniosłem na jej usta, objęła mnie rękoma za kark i pogłębiała je. Odważyłem się wsunąć kciuk za linię jej bielizny i wtedy...

- Przestań. - powiedziała zrzucając mnie z siebie i usiadła po turecku. Byłem zawiedziony i zdezorientowany jej zachowaniem, bo nie zrobiłem niczego nieodpowiedniego. 

- Co jest? - złapałem ją za dłoń, ale wyrwała ją po krótkiej chwili. 

- Zapomnij o tym co się stało. - swoim tonem głosu wcale nie udowadniała mi pewności tego co powiedziała. - I lepiej niech nikt się o tym nie dowie. - zaś z drugim zdaniem powrócił normalny ton. Ta dziewczyna była jedną wielką chodzącą zagadką, do której każdy normalny facet już straciłby siły, a ja byłem jakimś odrzutkiem, bo mi się to podobało. Co było ze mną nie tak? Gdy była w pobliżu miałem ochotę jej dociąć, obrazić, pokłócić się, ale gdzieś w głębi mnie coś się nią interesowało i chciało jej więcej. Najdziwniejsze było to, że od jej przyjazdu całkowicie zniknęły moje uczucia do Kaśki. 

- Myślałem, że było ci dobrze.. - chciałem być pewny siebie, a wyszło na to, że wyglądałem i mówiłem jak rozgoryczona dziewczynka, która nie poszła do obiecanego przez tatę cyrku. - Myślałem, że...

- Nie jesteś odpowiednią osobą, z którą chciałabym przeżyć swój pierwszy raz. - przerwała mi. 

- Co? - moje zdezorientowanie urosło do minimum, wytrzeszczyłem wlepione w nią oczy i oczekiwałem na jakieś słowa z jej strony, ale milczała. Nigdy w życiu nie było mi tak wstyd, jak w danej chwili. Oczywiście nie chodziło tutaj o to, że kilkanaście minut temu mogłoby do czegoś dojść, a dlatego że odkąd się tutaj pojawiła ja nieustannie próbowałem ją obrazić tekstami mówiącymi o puszczaniu się z kim popadnie itp. Rozmyślając o niej też byłem pewien, że połowa Wrocławia zdążyła się z nią przespać.

- To co słyszałeś, Bartek. - odparła. - A teraz sorry, ale idę spać. - pociągnęła za kawałek kołdry na którym siedziałem i szczelnie się nim okryła. Utkwiłem swój wzrok w podłodze, podparłem twarz dłońmi i myślałem o wszystkim, o niczym, o Melce i o Kaśce..

Dom rodzinny Klemensa | godzina 15.50

Powrót do domu upłynął mi na słuchaniu swojej ulubionej muzyki i wpatrywaniu się w mijane obrazy za oknem. Bartek nie raczył się do mnie odezwać od samego rana, ale szczerze powiedziawszy miałam to gdzieś i nie zrobiło to na mnie najmniejszego wrażenia. Chodził naburmuszony na cały świat, myślami błądził gdzieś daleko stąd. Domyślić się można było, że przeżywał wydarzenia minionej nocy i był nimi zawiedziony. Ale ja naprawdę nie zamierzałam iść do łóżka z byle kim, a on właśnie taką osobą był. Sam sprawił sobie ten oto status u mojej osoby swoim dziecinnym i szczeniackim zachowaniem, które wcale nie przypominało, że ma on ponad dwadzieścia lat. Jednak jeśli Bartkowi potrzeba było zamoczyć w jakąś biedną dziewczynę, bo jego kochana szatynka nie chciała z nim sypiać, to mógł odwiedzić dom publiczny lub poszukać sobie dziewczyny na ulicy, w parku, w restauracji. Może znalazłaby się jakaś desperatka, której się podoba i z chęcią poszłaby z nim do łóżka. 

Wszedłszy do ogrodu, napotkałam się z chłodnym spojrzeniem mojego kuzyna, z którym wczoraj wkroczyłam na wojenną ścieżkę, oraz dobiegło mnie słodkie gaworzenie ze strony jego synka. Stwierdziłam, że i tak nic tu po mnie, więc udałam się do środka. I to był mój błąd, bo stanęłam w osłupieniu, kiedy z kuchni wyleciał przerażony wujek Krzysiek, a za nim talerz, który stłukł się na drobny mak.

- Sąsiadki ci się zachciało?! - na korytarz wybiegła ciotka ze ścierką w dłoni i zamachiwała się nią na swojego męża. - Gzić się zamierzasz na boku?! 

- Opanuj się, proszę cię! - prośby wujka szły na marne. Jedynie rozjuszał tym ciocię jeszcze bardziej. - Alina przyszła oddać listy. 

- Czwarty raz w tym tygodniu?! Ja ci dam listy... Ty stary ośle! - zamachnęła się kolejny raz, lecz wujek zrobił unik. - Dziwi mnie, że ten flak ci się jeszcze podnosi na widok miniówek! - wrzasnęła. Gdyby nie dzwonek do drzwi, który wybawił wujka, to zabiłaby go na miejscu, bo chwilę wcześniej ujęła w dłonie stojący wazon na kwiaty. 

- Co wy wyprawiacie? - zagadnęłam przerażonego wujka, który stał i opierał się o ścianę, ciężko dysząc. - Macie ponad pięćdziesiąt lat, a zachowujecie się jak dzieciaki. 

- Twoja ciotka nabiła sobie do głowy jakichś głupot. - odparł. - Zwariowała na stare lata, cholera jasna. - mruknął pod nosem i oddalił się do przedpokoju z którego dobiegały głosy. Poszłam w jego ślady i doznałam szoku, gdy stanęłam twarzą w twarz z moimi rodzicami. 

- A co wy tutaj robicie? - chciałam zabrzmieć spokojnie, ale na ich widok podniosło mi się ciśnienie. Ich wizyta oznaczała problemy albo zwykłą kontrolę. A chciałam chociaż przez te półtora miesiąca odpocząć od ich czepliwości i docinków. 

- Przyjechaliśmy w odwiedziny. - powiedział tato.

- Rafał wrócił kilka dni temu z Francji i stwierdziliśmy, że wpadniemy w odwiedziny, a przy okazji zrobimy sobie krótkie wakacje. - moja mama skierowała słowa do uśmiechniętej od ucha do ucha cioci. 

- I bardzo dobrze postąpiliście. - kobieta klasnęła w dłonie, po czym uściskała mamę i obie udały się do kuchni. 

- Przyjechaliście tutaj na kontrolę rodzicielską? - zmrużyłam oczy patrząc na tatę. Zaśmiał się. - Super. A myślałam, że odpocznę od was choć na chwilę. - zaśmiałam się sarkastycznie i nie zważając na nic, udałam się na górę. 

- Jak się zachowuje? - usłyszałam jeszcze pytanie ojca skierowane do wujka, ale odpowiedzi już nie, gdyż trzasnęłam drzwiami i rzuciłam się na łóżko. Byłam wściekła na nich za to, że tutaj przyjechali. Sami powiedzieli mi, że jeśli tu przyjadę to nie będą ingerować w moje zachowanie i dadzą mi spokój, ale najwidoczniej kłamali jak zawsze. Sądzili, że przez kilkanaście dni zmieniłam się w grzecznego aniołka? Ich niedoczekanie. Postanowiłam jedno: skoro już tutaj są, to zobaczą, że gorzej zachowuje się mając ich blisko siebie niż jak siedzą we Wrocławiu i nie wiedzą co się tutaj dzieje. 

- Maciek? - zagadnęłam do słuchawki, gdy połączenie zostało już nawiązane. - Masz jakieś plany na dzisiejszy wieczór?

- W sumie umówiłem się z kilkorgiem znajomych na plener, ale...

- Świetnie. - uśmiechnęłam się pod nosem. - Mogę się dołączyć? 

- Ale to spotkanie z osobami nie ze świata skoków. - powiedział. 

- Czyli nie? Spoko, pa. - mruknęłam do słuchawki i zakończyłam połączenie. Nie miałam zamiaru błagać go i imprezowanie z jego znajomymi skoro miał z tym jakiś problem. Odrzuciłam połączenie, które chciał nawiązać i wybrałam z listy kontaktów kolejny numer;

- Słucham cię kochanie. - zaśmiał się, a ja przewróciłam oczyma. 

- Jest sprawa. Dość ważna. - powiedziałam. - Co robisz dziś wieczorem? - zapytałam. 

- Na razie nie mam planów, a co? 

- No i fajnie. - uśmiechnęłam się pod nosem. - Dziś wieczorem, ja, ty, zaproś kogoś jeszcze, twoja działka. 

- Skąd wiesz o mojej działce?

- Wiem o tobie o wiele więcej. - powiedziałam. - Do zobaczenia, Krzysiu. - cmoknęłam do słuchawki i zakończyłam rozmowę.  

 

Działka Krzysztofa Bieguna | godzina 17.30

 

Wiatr podwiewał kwiecistą spódniczkę, którą miałam ochotę założyć na dzisiejszy wieczór, lecz nie przejmowałam się tym aż tak bardzo. Dumnie kroczyłam w stronę uśmiechniętego Krzyśka, który stał przy rozpalonym grillu. 

- Nie wiedziałam gdzie podziałeś widelce, więc musisz je sam rozłożyć. - powiedziałam, stając obok chłopaka. - Alkohol w lodówce, a napoje stoją w zimnej wodzie. 

- Okey. - rzucił krótko i zajął się przekręcaniem mięsa z kurczaka. - Co się stało, że wyskoczyłaś z pomysłem imprezy? I dlaczego nie ma z nami Klimka? - zdziwił się. 

- Z Klemensem jestem na wojennej ścieżce. - przekręciłam oczyma. - A dlaczego wpadłam na pomysł nagłej imprezy? Wakacje są, Krzysiu. - cmoknęłam chłopaka w policzek, po czym udałam się do furtki, przy której stała grupka składająca się z kilku kolegów Krzyśka i dwóch dziewczyn. Ledwie wpuściłam ich na posiadłość, a przed bramką ustawiła się kolejna grupka, czyli Krzysiek Leja, Krzysiek Miętus, Kubacki oraz dobrze znana mi brunetka i jego spojrzenie, które mierzyło mnie od stóp do głów.

Od autorki:

Opóźnienia spowodowane szkołą i innymi zajęciami :/ 

Trochę nieskładny ten rozdział, ale końcówkę dopisywałam na telefonie, w drodze (dość dziurawej) na grilla i nie sprawdzałam błędów.

Miłego czytania! ;*